Aristo'ya Göre Erdemli İnsan Özellikleri

Antik Yunan filozofu olan Aristoteles’e göre insan aklı olan bir varlıktır. İnsan türünü diğer canlılardan ayıran şey ise akla sahip olmasıdır. İnsan aklı sayesinde erdemli davranışlar gerçekleştirir. Aristoteles’e göre erdem, insanın orta yolu bulmaya çalışması, aşırılıklardan kaçınmasıdır. Aristoteles’in insani erdem olarak nitelendirdiği ve ona göre her insanda bulunması gereken bazı özellikler vardır.

1) Arkadaşlık

Karşılıklı anlayış ve sevgiye dayalı bağ kurulması arkadaş olarak adlandırılır. Aristo’ya göre ise arkadaşlık; yağcılık ve kavgacılığın dengelenmesidir.

2) Kontrol

Yaşamdaki iniş çıkışları dengeleyebilme ve denetleyebilme yeteneği kontrol olarak adlandırılır. Aristo’ya göre ise kontrol; dürtüsellik ve kararsızlığın dengelenmesidir.

3) Dürüstlük

Olanı doğru bir şekilde yansıtıp gerçeği saklamamak dürüstlük olarak adlandırılır. Aristo’ya göre ise dürüstlük; gevezelik ve ağzı sıkılığın dengelenmesidir.

4) Heves

İsteğin hırsa dönüşmemesi, insanın bir nesneyi, olguyu veya olayı odak seçmesi durumu heves olarak adlandırılır. Aristo’ya göre ise heves; açgözlülük ve tembelliğin dengelenmesidir.

5) Cesaret

Acı, korku, belirsizlik, risk ve tehdit gibi durumlarla başa çıkabilme yeteneği cesaret olarak adlandırılır. Aristo’ya göre ise cesaret; korkaklık ve gözü karalığın dengelenmesidir.

6) Mizah Anlayışı

İnsanları güldürebilme yeteneği mizah anlayışı olarak adlandırılır. Aristo’ya göre ise somurtmanın ve dalga geçmenin dengelenmesidir.

7) Ölçülülük

İnsanın duygu, düşünce ve davranışlarında dengeli ve kontrollü yaşaması ölçülülük olarak adlandırılır. Aristo’ya göre ise ölçülülük; kendini umursamamak ve bencilliğin dengelenmesidir.

8) İtidal

Soğukkanlı ve ölçülü davranmak itidal olarak adlandırılır. Aristo’ya göre ise itidal fazla duyarlı olmak ve duyarsız olmanın dengelenmesidir.

9) Cömertlik

Elindekini esirgemeden vermek cömertlik olarak adlandırılır. Aristo’ya göre ise cömertlik; cimriliğin ve eli açıklığın dengelenmesidir.

10) Tevazu

İnsanlara karşı alçakgönüllü olmak tevazu olarak adlandırılır. Aristo’ya göre ise tevazu; aşağılamanın ve övgünün dengelenmesidir.